DIAGNOZA i TERAPIA

Integracja Sensoryczna to proces neurologiczny organizujący wrażenia płynące z ciała i środowiska w taki sposób, by mogły być użyte do powstania odpowiednich reakcji i celowego działania.
Bodźce ze strony zmysłu równowagi (układu przedsionkowego), dotyku i propriocepcji (czucia głębokiego mięśni, ścięgien i stawów) płynące do naszego mózgu niosą niezliczone ilości informacji. Mózg dokonuje swoistego procesu „obróbki” informacji (lokalizuje, rozpoznaje, segreguje, interpretuje, łączy ze sobą oraz wcześniejszymi doświadczeniami) i rozsyła wyniki do kory (wzgórze jest stacją przekaźnikową), co jest podstawą celowego działania (praksji).

Uczymy się poprzez zmysły i bez informacji docierających do naszego systemu nerwowego nie byłoby uczenia się ani rozwoju.

W terapii Integracji Sensorycznej zajmujemy się trzema podstawowymi, najwcześniej rozwijającymi się zmysłami:

• UKŁADEM PRZEDSIONKOWYM (ZMYSŁEM RÓWNOWAGI)
• DOTYKIEM
• PROPRIOCEPCJĄ (CZUCIEM GŁĘBOKIM MIĘŚNI, ŚCIĘGIEN, STAWÓW)
• oraz odruchami pierwotnymi: ATOS, STOS i TOB

Te podstawowe systemy sensoryczne (zmysłowe) warunkują prawidłowy rozwój w okresie płodowym i niemowlęcym oraz wpływają na integrację odruchów pierwotnych.
Z punktu widzenia integracji sensorycznej głównym celem terapii są: poprawa somatosensorycznej reakcji adaptacyjnej i praksji.